W 2007 roku archeolodzy dokonali fascynującego znaleziska w starożytnym mieście Shahr-e Sukhteh w Iranie, często nazywanym „spalonym miastem”. Wśród odkopanych szczątków znajdowała się 2-metrowa kobieta, której wiek w chwili śmierci szacuje się na 28–35 lat, z nienaruszonym sztucznym okiem w lewym oczodole. To niezwykłe odkrycie uznawane jest za najstarsze znane sztuczne oko na świecie, którego początki sięgają 2900-2800 p.n.e.
Sztuczne oko znalezione w jej lewym oczodole było wykonane z lekkiego materiału, prawdopodobnie pasty bitumicznej, z wyrytymi w nim skomplikowanymi wzorami i liniami imitującymi tęczówkę. Po obu stronach oka znajdowały się drobne dziurki, co sugerowało, że kiedyś było ono utrzymywane na miejscu za pomocą nitki, dzięki czemu mogło bezpiecznie pozostać w oczodole.
Ten wyjątkowy artefakt zapewnia intrygujący wgląd we wczesne praktyki medyczne i rzemiosło, a także w kontekst społeczny i kulturowy czasów starożytnych. Fakt, że to sztuczne oko zostało starannie wykonane i zabezpieczone, wskazuje na pewien poziom wiedzy medycznej i kulturową skłonność do modyfikacji lub ulepszania ciała.