KORDIALNE

Pełna wersja: Literatura godna na jesienne wieczory
Aktualnie przeglądasz uproszczoną wersję forum. Kliknij tutaj, by zobaczyć wersję z pełnym formatowaniem.
Czy macie jakieś swoje pozycje, którymi moglibyście się podzielić i polecić na jesienne wieczory? zawstydzony

Czytam wszystko co nowe wpadnie mi w ręce i najlepiej abym zamieszkała w bibliotece wsydzamsie

Od siebie polecam "Zbrodnia i kawa" Heinichena
Jest to thriller o wyłowionych zwłokach, skradzionych workach kawy i innych przeplatających się watkach. Czy te sprawy były z sobą powiązane, czy wyłowiony mężczyzna to na pewno wypadek? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedź w powyższej książce.

Druga pozycja jaką polecam to "Mnisi i ja" Mary Paterson
Książka oparta jest na przeżyciach Autorki po śmierci Jej ojca, która we Francji, zaczerpnęła wiedzy od samego mnicha buddyjskiego i mistrza zen Thich Nhat Hanha.
Godna polecenia dla tych co szukają zrozumienia, spokoju, samotnych i zagubionych.
"Desire" Wiesława Cybulskiego oczko
Zapewne wileu czytało książki Waris Dirie, choćby "Kwiat pustyni" albo "Córka Nomadów" ale mało kto wie, że ma Ona na swoim kącie już 5 książek.

A więc polecam także:

Czarna kobieta, biały kraj
- W tej książce opowiada o swojej nowej, białej ojczyźnie i tęsknocie za Czarnym Lądem. Krytycznie przygląda się sytuacji panującej w Afryce. Nie szczędzi ostrych słów na temat bogactwa klasy panującej i nędzy zwykłych ludzi, wszech-panującej korupcji i bezsensu tzw. pomocy z Zachodu. Znajdziemy tu także wiele opisów z prywatnego życia autorki, dotyczących jej mieszkania w Polsce, narodzin syna Leona.
Przełamać tabu- Jako pierwsza kobieta zaczęła mówić o okrutnym rytuale obrzezania dziewcząt. Tej torturze, bardzo często zagrażającej życiu, poddawane są nadal dziewczęta nie tylko w Afryce i na Wschodzie, ale również w Europie. I właśnie o wydarzeniach, z jakimi zetknęła się w Europie, o spotkaniach z ofiarami i katami opowiada w swojej książce.
List do matki: wyznanie miłości - Wzruszająca opowieść o „miłości córki do matki i uczuciu matki do swojego dziecka”, o konflikcie pokoleń i kultur oraz o jakże trudnej sztuce wybaczania i tolerancji.
(25-08-2014, 7:40)przelotnyptak napisał(a): [ -> ]"Desire" Wiesława Cybulskiego oczko

Dziękuję Wam za propozycje ale czy mógłbyś deczko przybliżyć o czym jest ów książka? wsydzamsie
Idzie jesień i....

Nino Charatiszwili "Ósme życie (dla Brilki)"  - narazie jest tom 1 dostępny.

Monumentalna, przerażająca i piękna zarazem powieść, rozgrywająca się na tle zmieniającej się Europy XX wieku.


Początek XX wieku. Mroźna zima. Na świat przychodzi Stazja Jaszi, córka najsłynniejszego w carskiej Rosji gruzińskiego wytwórcy czekolady. Wraz ze Stazją i kolejnymi pokoleniami rodziny Jaszi zanurz się w gąszcz historii najkrwawszego ze stuleci.

Od pierwszej wojny światowej przez rewolucję październikową i drugą wojnę światową do początku XXI wieku. Od gruzińskich wybrzeży Morza Czarnego po Berlin, Paryż i Londyn.

Ósme życie to jeden z najpiękniejszych, a jednocześnie dręczonych przeszłością głosów młodego pokolenia przypominający o wciąż nieodrobionej lekcji historii Europy. Nino Haratischwili stworzyła powieść, na jaką czeka się latami: epicki rozmach, pełnokrwiści bohaterowie, wielkie namiętności i cudowny, plastyczny styl
.

Opis ze strony Wydawnictwa Znak.
Czy u nas nikt nie czyta? Czy tylko nikt nie chce komentować?
Oczytani ale niepiśmienni?   :ubawa:
Nie wiem czy kogoś zainteresują moje propozycje, gdyż pasjonuję się w książkach, włącznie naukowych ale pierwsza
propozycja, szczególnie zasługuje na wyróżnienie, bo nawet jak ktoś nie lubi takich książek, to tę przeczyta jednym tchem. ubawa

"Czego uczą nas umarli. Patolog na tropie zagadek historii"- Auror: Philippe Charlier


[Obrazek: czegouczanasumarli-720x320.jpg]


Philippe Charlier to popularny we Francji popularyzator nauki. Z zawodu jest paleopatologiem i medykiem sądowym. Zajmuje się także filozofią nauki oraz etyką. Książka Czego uczą nas umarli powstała jako efekt tych zainteresowań. To zbiór esejów (ułożonych chronologicznie- od neolitu po epokę nowożytną) o tym, co można z człowieka wyczytać po śmierci. Charlier analizuje tu szczególnie ciekawe przypadki z jakimi zetknął się w trakcie swojej pracy zawodowej. Część  „pacjentów” to postaci szeroko znane- Robespierre, król Francji Henryk IV. Nazwiska większości pozostaną jednak nieznane.


Philippe Charlier z pasją godną Indiany Jonesa tropi zagadki przeszłości, badając szczątki zmarłych – wielkich bohaterów i zwykłych ludzi. Wnioski, do których dochodzi, zaskakują, a często również szokują. Dzięki dociekliwości Charliera możemy poznać sekrety świętych, wielkich królów, ich życiowych towarzyszek czy ludzi, którzy powszechnie byli uznawani za zwyrodnialców. To pełna pasji i zaangażowania, rozbudzająca wyobraźnię, a czasami mrożąca krew żyłach opowieść, w której autor oddaje głos umarłym. Ta książka pokazuje historię od zupełnie innej strony, pozwalając jednocześnie dogłębnie poznać fascynujący warsztat jednego z najwybitniejszych współczesnych patologów.

***************************************

"Zmierzyć wiarę"- Autor: Urlich Schnabel

[Obrazek: zmierzycwiare-720x320.jpg]


Nauka i wiara. Wielu uważa, iż są to byty przeciwstawne, niektórzy (w tym piszący te słowa) uważają, że po prostu są to dwie odrębne dziedziny, które nie mają punktu wspólnego, dlatego tak trudno jest im koegzystować. Wielu próbuje znaleźć wspólne dla obu pole, na bazie którego można by rozpocząć dialog. Czy jednak taka wspólnota istnieje? Urlich Schnabel, redaktor naukowy „Die Zeit” dosyć odważnie wychodzi z tezą, że wiarę da się zmierzyć. Tytuł sugeruje, iż autor będzie chciał użyć naukowych metod do opisania zjawiska, które nie jest wymierne. W swoim wywodzie przywołuje empiryczne dowody z dziedzin neurobiologii, socjologii czy też psychologii.

Gdyby pokusić się o określenie celu jak i treści książki Ulricha Schnabla jednym zdaniem, to można by stwierdzić, iż jest ona próbą (bardzo udaną) odpowiedzi na pytanie: „Dlaczego wiara czyni cuda?”. Autor odpowiada na nie nie z punktu widzenia teologii czy też polityki względnie praktyki Kościoła, ale w sposób naukowy, a dokładniej – popularnonaukowy. Odkrywa przy tym przed czytelnikiem mało znane raczej działy nauki, takie jak psychologia religii czy neuroteologia. Autor owe „cuda” czynione przez wiarę omawia, bada i analizuje pod względem jej wpływów zarówno na psychikę, jak i stan fizyczny człowieka, jego zachowania, sposoby myślenia, na reakcje z innym ludźmi itp.