[hogan]

Europejska Agencja Kosmiczna buduje satelitarny system wczesnego ostrzegania przed zagrażającymi Ziemi planetoidami.

Misja NEOMIR miałaby możliwość znalezienia planetoid o średnicy 20 metrów i większych, które nadlatują ze strony Słońca i zmierzają w kierunku Ziemi. Mowa o będących na kursie kolizyjnym planetoidach określanych mianem impaktorów. Sonda używałaby półmetrowego teleskopu z możliwością prowadzenia obserwacji w podczerwieni.

https://www.national-geographic.pl/artyk...0221104523

[Jan66]

Europejska Agencja Kosmiczna buduje satelitarny system wczesnego ostrzegania przed zagrażającymi Ziemi planetoidami.

Misja NEOMIR miałaby możliwość znalezienia planetoid o średnicy 20 metrów i większych, które nadlatują ze strony Słońca i zmierzają w kierunku Ziemi. Mowa o będących na kursie kolizyjnym planetoidach określanych mianem impaktorów. Sonda używałaby półmetrowego teleskopu z możliwością prowadzenia obserwacji w podczerwieni.

https://www.national-geographic.pl/artyk...0221104523

Pieiknie, ale zanim europejska biurokracja to umozliwi, Musk dawno bedzie na Marsie.

[hogan]

Niekoniecznie. Musk zaczął żałować kasy ze względów ekologicznych ale i tak Mu kibicuję.

[Jan66]

Niekoniecznie. Musk zaczął żałować kasy ze względów ekologicznych ale i tak Mu kibicuję.

Nie wiedzialem, Swoja droga dziwne, on z ekologia ma tyle wspolnego co ja z biskupem 

[hogan]

Jego rakiety zawsze były budowane tak aby były jak najbardziej ekologiczne.

[Jan66]

Jego rakiety zawsze były budowane tak aby były jak najbardziej ekologiczne.

Tez nie wiedzialem.Moze dlatego spadaja   

[hogan]

Tak się składa, że nawet jak spadają, to i tak rozwiązują inne problemy. A Starship może rozwiązać dwa zasadnicze
problemy, które utrudniały ludzkości dostęp do przestrzeni kosmicznej.  Pierwszym z nich jest masa. Drugim – kasa.

Wyrwanie się z ziemskiej grawitacji jest zadaniem niezwykle trudnym. Rozpędzenie pojazdu do odpowiedniej prędkości wymaga wielkich ilości paliwa. Dostarczenie kilograma ładunku na Międzynarodową Stację Kosmiczną wymaga zużycia około 4,5 kilogramów wodoru i tlenu. Dlatego właśnie wszystkie sondy czy pojazdy kosmiczne budowane są tak, by każdy ich element był jak najlżejszy.

Najcięższa międzyplanetarna sonda w historii – Galileo – ważyła około 5 ton. Teleskop Hubble’a, który wymagał wyniesienia wyłącznie na okołoziemską orbitę, ważył około 12 ton. Starship mógłby wynieść na orbitę masę równą 10 takim teleskopom za jednym zamachem.

Drugim problemem są pieniądze. Wodór i tlen są powszechnie dostępne – ale nie są darmowe. Główny rywal Starshipa, rakieta SLS, która ma zawieźć amerykańskich astronautów na Księżyc, zużywa podczas startu około 730 tys. galonów ciekłego tlenu i wodoru wartych około 1,2 mln dolarów. To jednak tylko czubek góry lodowej. Sama rakieta, zbudowana z zegarmistrzowską precyzją, jest wielokrotnie droższa. Biorąc pod uwagę koszty projektowania i budowy SLS rozłożone na stosunkowo niewielką liczbę planowanych startów tego pojazdu, księżycowa rakieta NASA ma kosztować około 4 mld dol. za sztukę. Po każdym starcie sprzęt za 4 miliardy będzie po prostu rozbijał się gdzieś na Atlantyku.

Starship ma zupełnie zmienić te kalkulacje. Ogromna rakieta ma być wykorzystywana dziesiątki czy setki razy. Jej pierwszy człon, nazywany przez SpaceX „Super Heavy”, będzie wracał na wyrzutnię, która ma chwytać powracającą rakietę za pomocą wielkich, mechanicznych szczypiec ochrzczonych przez inżynierów malowniczą nazwą „Mechazilla”.

Orbitalny Starship po zakończeniu misji wejdzie w atmosferę i o własnych siłach wyląduje pionowo tak, jak dziś robią to pierwsze człony rakiet Falcon 9. Rezultatem ma być obniżenie kosztów startu do poziomów dziś niewyobrażalnych. Musk szacuje, że start Starshipa ma kosztować około 10 mln dolarów. Nawet, jeśli pomylił się o rząd wielkości, ogromna rakieta może otworzyć przed inżynierami, rządami i biznesem zupełnie nowe możliwości.
Ciężarówką na Marsa

Pierwszym kierunkiem ma być Księżyc. SpaceX ma już kontrakt NASA, w ramach którego zmodyfikowany Starship ma stać się lądownikiem dla przyszłych misji na Srebrny Glob. Z kolei japoński miliarder Yusaku Maezawa podpisał z Muskiem umowę, w ramach której ma wkrótce wyruszyć na pokładzie Starshipa w podróż dookoła Księżyca. Na pokładzie rakiety, oprócz miliardera, znajdą się muzycy, fotografowie, reżyserzy i youtuberzy z USA, Czech, Wielkiej Brytanii, Indii, Korei Płd i Irlandii. Cena, jaką zapłacił – i dokładna data lotu – pozostają nieznane.

Osiem osób to zaledwie niewielka demonstracja możliwości pojazdu, który mógłby za jednym zamachem zabrać w kosmos nawet setkę ludzi. O ile jednak potencjał Starshipa jako kosmicznego jachtu, na pokładzie którego astronauci będą odwiedzać Księżyc czy Marsa, jest ogromny, o wiele istotniejszy jest wpływ, jaki rakieta może wywrzeć na naukowe badania Układu Słonecznego i działalność gospodarczą w kosmosie.

Niski koszt i wielka ładowność rakiety pozwala inżynierom snuć wizje, które dotąd były specjalnością pisarzy science fiction. Eksploracja Marsa czy Księżyca opiera się dziś na maleńkich, lekkich pojazdach. Najcięższy z marsjańskich łazików, Curiosity, waży cztery tony. Starship pozwoliłby wysłać na Marsa pełnowymiarowe ciężarówki i koparki.

tygodnikpowszechny.pl

[bonaparte]

Dobrze że będzie ostrzeżenie to ludzie zdążą się nawrócić i wyspowiadać ze śmiercią. Bo jak leci wieksza asteroida to pozamiatane.

[hogan]

O ile akurat będziemy mieli dostęp do takiej informacji.

[Traf]

Oby nie było z asteroidami tak, jak z tą rosyjską rakietą, co nas odwiedziła i przepadła na kilka miesięcy w lesie